Naomi Mestrum, de huidige adjunct-directeur van CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israel), is met ingang van 1 januari 2023 benoemd tot directeur.

CIDI-voorzitter Ronnie Eisenmann: “Het bestuur van CIDI werkt al jaren met veel vertrouwen én plezier samen met Naomi Mestrum. Zij heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de positionering van CIDI in het Nederlands-politieke landschap, en wij zijn blij dat zij dat wil blijven doen. Ook de dagelijkse leiding van onze organisatie leggen wij graag in haar handen, en wij zien uit naar de voortzetting van onze zeer prettige samenwerking”.

Naomi Mestrum: “De afgelopen vijftien jaar heb ik op veel manieren en in verscheidene rollen een bijdrage geleverd aan het werk van CIDI. Het recht van Israel om in vrede en veiligheid te leven én het bestrijden van antisemitisme in Nederland zijn voor mij belangrijke drijfveren in mijn werk. Ik kijk er naar uit om de komende jaren, samen met mijn team, CIDI als agenderend kennis-en expertisecentrum te blijven positioneren”.

Mestrum studeerde Arabische taal en cultuur aan de Universiteit Utrecht en Geschiedenis en politiek van het Midden-Oosten aan de Universiteit van Haifa. Zij specialiseerde zich in het Arabisch-Israelisch conflict en Hebreeuwse taal. Zij trad in 2007 bij CIDI in dienst als financieel- en projectmanager. Daarnaast leidde zij veel reizen met politici, journalisten en academici naar Israel en de Palestijnse Gebieden. In 2017 werd zij door het bestuur tot adjunct-directeur benoemd.

Over CIDI
CIDI komt op voor het recht van Joden om in vrede en veiligheid te wonen en te leven, in Nederland, Israel en de rest van de wereld. CIDI richt zich op het bestrijden van antisemitisme en het overbrengen van een reëel en eerlijk beeld van en over Israel. Om dat doel te bereiken, wordt kennis over gebeurtenissen in Israel, en de geopolitieke context waarin Israel zich bevindt, vergroot en geduid.

Bron/foto: CIDI

Aan de vriendenkring van het Overlegorgaan van Joden en Christenen (OJEC)

Beste mensen,

Achter Chanoeka en Kerst liggen mooie verhalen, die in deze tijd van het jaar weer spreken gaan. Die feesten vertellen beide een verschillende geschiedenis, maar ze worden in beide gevallen begeleid door het licht. Ze vallen als de zon bij ons binnen.

Het OJEC wil u allen, welk feest u ook viert, geluk en zegen wensen. En daarbij u van harte bedanken voor uw steun in de nadagen van het corona-tijdperk, toen we feitelijk opnieuw moesten beginnen. Wij voelen ons trots met zo’n achterban, die werkelijk als een vriendenkring functioneert. We gaan vol goede moed verder.

Hartelijk dank, namens het OJEC,

Piet van Midden,
voorzitter

De omslag van het eerder dit jaar verschenen boek Waar gaat het over als het over Joden gaat? suggereert een ‘pamflet’ of een ‘vlugschrift’, maar het boek blijkt bedoeld als een serieuze studie naar de achtergronden en beweegredenen van mensen die het woord Jood in de mond nemen. De auteur is David Wertheim, cultuurhistoricus en directeur van het Menasseh ben Israël-Instituut voor Joodse Studies en zelf Joods van origine. In dit boek doet hij uitvoerig verslag van zijn heel persoonlijke rondtocht langs Nederlanders van allerlei pluimage die over Joden spreken en schrijven. Hij probeert zich hierbij van een oordeel te onthouden.

Door: Cor Sinnema

Hij begint met een bezoek aan Willem Engel, de oprichter van de actiegroep Viruswaanzin / Viruswaarheid. Daarna praat hij met personen uit allerlei denominaties binnen het Nederlands protestantisme. Allereerst degenen die de ‘onopgeefbare verbondenheid’ met Israël in praktijk brengen, die dwepen met Jeruzalem en zingen voor de God van Israël. Onder hen zijn sympathisanten van de beweging Christenen voor Israël, leden van messiaanse gemeenten, en mensen die ‘joodje spelen’, onder wie Jip Wijngaarden, die de rol van Anne Frank heeft gespeeld. Daartegenover horen we het geluid van liberale theologen binnen de PKN, zoals dominee Offringa, die kritisch staan tegenover mensen die zoveel christelijke liefde voor Israël hebben, die twijfels hebben bij zo’n nauwe band met Israël en mensen die opkomen voor de Palestijnen.

Wertheim luistert vervolgens naar mensen die op Ketikoti werken aan de eigen identiteit en met een maaltijd de afschaffing van de slavernij herdenken. Hij ziet dat ze hiervoor heel goed naar de seiderviering van Pesach hebben gekeken. Dan mengt hij zich in het gesprek van demonstranten, die zich in spreekkoren en raps identificeren met Palestijnen. Hij praat met notoire rechtse en linkse Nederlandse politieke partijen. Hij brengt een bezoek aan twee verschillende soorten Kristallnachtherdenkingen: de nationale en het ‘alternatief’. Door een toeval krijgt hij de kans voor een uitgebreid interview met Dries van Agt, die het ‘wel gezellig vindt met hem te babbelen’. Verder ontdekt hij dat het woord Jood bij voetbalsupporters een heel eigen betekenis heeft, die niet naar ‘echte’ Joden verwijst.

Bijna aan het eind van zijn rondgang bekent Wertheim tegenover rabbijn Binyomin Jacobs, “de opperrabbijn van Christenen voor Israël”, dat hij na zijn bar mitswa nog een paar keer naar de synagoge is geweest, maar dat niet heeft volgehouden. Jacobs is blij met de steun van christenen, maar is tegelijk ook uitgesproken tegen een dialoog met hen. Als laatsten spreekt Wertheim met Esther Voet, hoofdredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad, en Jaap Hamburger, voorzitter van Een Ander Joods Geluid.

Zijn conclusie is niet verrassend: het debat over Joden gaat vaak helemaal niet over Joden, maar over de Nederlandse samenleving en de kwesties die in ons land spelen. “Joden zijn een middel en geen doel” (blz. 220). In plaats van een gesprek tussen de Joodse gemeenschap en de niet-Joodse Nederlanders omschrijft hij de interactie liever als een samenwerking waarbij verschillende Joden en niet-Joden met elkaar coalities smeden vanuit een overeenkomstig belang. Hij stelt vast dat het gezag van de Joodse stem niet meer eenduidig is en dat deze meerduidigheid uiteindelijk het gezag aantast.

Wertheim sprak mensen van allerlei pluimage en er wordt mij veel duidelijk over de standpunten van de respondenten, maar zijn keuze is naar mijn mening eenzijdig, zowel wat Joden als christenen betreft. Rooms-katholieken en liberale Joden bijvoorbeeld komen niet aan het woord, evenals de middenpartijen in het politieke veld.

Boekgegevens
Waar gaat het over als het over Joden gaat? David Wertheim, De Bezige Bij, Amsterdam, 2022, ISBN 978 94 031 75119, 269 blz., € 23,99

Cor Sinnema is permanent diaken in het bisdom van ‘s-Hertogenbosch

Bij uitgeverij Walburg Pers is eind oktober het boek Met de paplepel – Beeldvorming over joden in Nederlandstalige jeugdverhalen, 1782-heden van Ewoud Sanders verschenen.

Joden zien er vreemd uit en ruiken vies. Ze maken veel kabaal, praten raar en kunnen vreselijk vloeken. Bij uitzondering zijn ze eerlijk en betrouwbaar, vaker zijn ze dieven en oplichters. Bovendien haten de meeste joden Jezus en ‘christenhonden’, zoals zij ze noemen.

Zie daar het beeld dat kinderen – vanaf de kleuterleeftijd – eeuwenlang met de paplepel ingegoten hebben gekregen. In dit rijk geïllustreerde boek analyseert Ewoud Sanders ruim 350 jeugdverhalen met joodse personages uit de periode 1782 tot heden. Dit levert, in woord en beeld, een onthutsende inventarisatie op van schokkende stereotyperingen. Stereotyperingen die nog eens worden versterkt door woorden en uitdrukkingen waar joden in voorkomen: want ook onze taal wemelt van de antisemitische vooroordelen.

Boekgegevens: klik hier.

Over de auteur
Ewoud Sanders (1958) is journalist en historicus. In de rubriek WoordHoek (twintig jaar lang in NRC Handelsblad, nu op de website van het Instituut voor de Nederlandse Taal) schrijft hij over de geschiedenis van woorden en uitdrukkingen. In 2017 promoveerde hij op een geruchtmakende studie naar jeugdverhalen over jodenbekering; in 2021 ontving hij de Groenman-taalprijs. Recent verscheen van hem Lachen om Levie. Komisch bedoeld antisemitisme (1830-1930).

Bron: Walburg Pers

De Classicale Werkgroep Kerk en Israël van de classis Noord-Brabant / Limburg en de Réunion Wallonne organiseert in samenwerking met de Antwerpse Contactgroep voor Joods-Christelijke Betrekkingen, op 7 en 8 maart 2023 de jaarlijkse conferentie in het Provinciaal Vormingscentrum te Oostmalle (België) met ditmaal als thema: “Mens en aarde, mij een zorg?! Een joods en een christelijk perspectief.”

Voor eenieder die zich wil verdiepen in de relatie van Jodendom en Christendom is dit een uitgelezen mogelijkheid.

Tijdens de conferentie verwachten wij de volgende sprekers:
- Clary Rooda - rabbijn, docent, schrijver en spreker. Schreef haar afstudeerscriptie over ‘Eco-kasjroet’, een ecologische benadering van de joodse spijswetten.
- Trees van Montfoort - predikant, onderzoeker en auteur van ‘Groene theologie’, veelgelezen en uitgeroepen tot beste theologische boek van 2019.
- Karel Malfliet - werkzaam voor Ecokerk, de organisatie van de R.K. kerk in Vlaanderen die zich inzet voor de verbinding tussen ecologie en christelijke spiritualiteit.
- Bjorn Lous - econoom en betrokken bij Stichting ‘Genoeg om te leven’. In 2021 verscheen zijn boek ‘Ik ben de waarheid’, waarin hij ingaat op de Westerse ethiek in relatie tot anti-Judaïsme in de vroege christelijke theologie.
- Roel Bosch - predikant en tekstdichter en actief betrokken bij de Ionagroep Nederland.

Ter plekke is overnachting met vol pension gebruikelijk. Prijs vanaf 125 euro (studenten vanaf 75 euro). Indien gewenst kunt U ook voor een enkele dag inschrijven.

Een uitvoerige beschrijving, met het programma en aanmeldingsformulier kunt u aanvragen bij Derk Blom, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., telefoon 0485-795284.

Bron: Classicale Werkgroep Kerk en Israël van de classis Noord-Brabant / Limburg

‘We kunnen ons niet veroorloven achterover te leunen’ Deze waarschuwende woorden van Eddo Verdoner, sinds april 2021 de eerste Nationaal Coördinator Antisemitisme Bestrijding (NCAB), vormen de indringende boodschap die hij zijn gehoor wil meegeven in de lezing die hij geeft op woensdag 14 december in de synagoge van Borculo, Weverstraat 4. Gevraagd en ongevraagd adviseren over de aanpak van discriminatie en bedreiging en intimidatie van de Joodse gemeenschap is zijn voornaamste opdracht. Deze avond zal hij – gevraagd – vertellen over de noodzaak ons bewust te worden van toenemend antisemitische uitingen. De lezing begint om 19:30 uur en is gratis toegankelijk. Een gift wordt zeer gewaardeerd.

Lees hier verder.

Bron: Niewsuitberkelland.nl