Ik zit op een terrasje in Israël, ergens aan de Middellandse Zee. Een betere plek kan ik me niet voorstellen voor OJEC-lezers. "Het kan slechter" zouden ze in het noorden zeggen. De hitte is voorbij. Af en toe valt er een regenbui. Maar vandaag is het zonnig, met een lichte bries. Horden mensen trekken aan me voorbij. Van bizarre extravagante types tot mensen die de kleur bruin tot de zonnigste zijde van het leven zien. Geef mij maar een terrasje en mijn dag is goed. Onvoorstelbaar dat de kapper hun dit kapsel kon verkopen. Bizar dat dit het mooiste kledingstuk uit het rek was. En verder kinderen. Israël heeft er nogal wat. Ze versieren de straat en ze fleuren het leven op.

Door: Piet van Midden

Ik bedenk dat ik net zo goed in een Europeer land op een terrasje zou kunnen zitten. Ik zou dezelfde reacties zien. Dezelfde kapsels en kleren. Mensen lijken nu eenmaal op elkaar. Hebben dezelfde rechten om te bestaan. Het verschil zit in een aantal concrete dingen. Joden hebben een andere route de berg op dan christenen, maar ze komen elkaar onophoudelijk tegen. En dan is contact, noem het ontmoeting, iets vanzelfsprekends. Langs elkaar heen leven is de makkelijkste maar ook de minst productieve manier van leven.

Intussen doet het OJEC in de ontmoeting mee, zowel op gemeenteniveau als wat betreft ons land en nog verder. De kerken verwachten het van ons. De PKN stuurde aan de Joodse gemeenten een hartelijke groet, in verband met de feestdagen die inmiddels alweer voorbij zijn. We doen mee in het gesprek over groene theologie. In de nieuwbrief vindt u daarover het nodige. U hebt gezien dat de website langzaam professioneler wordt. We praten over – zo begint het altijd – over de uitgave van onderhoudende literatuur, zoals in de vroege dagen van het OJEC. En we hopen wat van u terug te horen: een kritische noot, een idee, zomaar een suggestie. Er volgt spoedig meer nieuws.

Piet van Midden is voorzitter van het OJEC